کد مطلب:31851 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:559
«و تعاونوا علی البر و التقوی و لا تعاونوا علی الاثم و العدوان و اتقوا الله فان الله شدید العقاب»[1]. فرزندان دلبندم! دوباره به شما سفارش می كنم: به یكدیگر بپیوندید، نسبت به یكدیگر بذل و بخشش كنید، از نیكی كردن به یكدیگر غافل نمایند. و از اینكه از یكدیگر ببرید و پشت به هم كنید و پراكنده شوید، سخت برحذر باشید. در نیكی و تقوا با یكدیگر همكاری كنید و در گناه و دشمنی دست به دست هم ندهید. از خدا بترسید كه عقاب او بسی سخت است. علاوه بر توصیه ای كه آن حضرت پیشتر درباره ی اتفاق و یكدلی زندان و پیروی خویش داشت، مجددا آنها را به دوستی و مهربانی [صفحه 165] سفارش می كند و به خاطر آسیبهای فراوانی كه جامعه، از اختلاف و چند دستگی و پراكندگی، متحمل می شود، باز ایشان را از تفرقه و چند دستگی برحذر می دارد. در گزارشی كه آن جناب از اثرات و ثمرات بعثت برمی شمرد یكی از نعمتهای بعثت را آن می داند كه پیامبر به مسلمانان دستور داد كه: امركم ان تعاطفوا و تباروا و تباشروا و تباذلوا و تراحموا و نهاكم عن التناهب و التظالم والتحاسد و التباغی.[2]. فرمان پیامبر آن بود كه نسبت به یكدیگر عطوفت و مهر داشته باشید. با هم مباشرت و دوستی كنید. از بخشش مال برای یكدیگر دریغ نورزید و با هم مهربان باشید. و شما را از اینكه یكدیگر را غارت كنید و به یكدیگر ستم روا دارید و نسبت به هم حسادت بورزید و برای هم، سركشی كنید، نهی اكید فرمود. و حضرت علی علیه السلام یك بار در سفارش ارزشمندی كه به یاران خویش داشت، به آنان فرمود: «پشتیبان و یاور یكدیگر باشید، به هم مهر و عطوفت بورزید، و با مال، به یكدیگر بذل و بخشش كنید.» «و مانند منافقی مباشید كه كارهای خوب را توصیف می كند اما به آنها عمل نمی نماید.»[3]. و بالاخره آنكه فرموده است: «آنان كه به یكدیگر می پیوندند و از دارایی خویش به مومنان می بخشند، نزد خداوند ماجور هستند و آنان [صفحه 166] كه از دیگران می برند و به یكدیگر پشت می كنند، مرتكب گناه می گردند.»[4]. [صفحه 167]
و علیكم یا بنی بالتواصل و التباذل و التبار و ایاكم و التقاطع و التدابر و التفرق.
صفحه 165، 166، 167.